Yıl 1997 aylardan Nisan…Yaklaşık 11 yıl önce Asuman Hanım ile sürekli telefonda konuşup beni firmalara önermesinin ardından bıktırırcasına kendisini arayıp, yaptığım görüşmelerden olumlu cevap geldi mi diye sorup dururken birden kendimi kendisiyle görüşür buldum ve sonrada Marjinal’e ilk adımımı attım….Tammmmm 11 yıl önce ve hiç hesapta yokken, az daha öğretmen olacakken. Bir gece sabaha kadar düşünüp Marjinal’e mi Bingöl’e gelen tayinime mi gideyim diye düşünüp sabah Marjinal’ e gelerek başlayan bir hikaye..
Tam 5 kişiydik şimdiyse 35 kişiyiz… Hepimiz çocuktuk ama şimdi çocuklu olduk…Kim derdi ki hepimiz bir gün evli barklı çocuklu ve aynı çatı altında olacağız.. Bana deseler inanmazdım. Ne mutlu ki biz birçok insanın bulamadığı dostluğa sahibiz, hiç bir firmanın bulamayacağı kadar sıcak ve büyük bir ekibiz…
Son yıllarda bu büyük ailenin mini mini üyeleri oldu ve içimizi sımsıcak ısıttı. Bunlardan en büyüğü abimiz Efe sonra cimcime Ecem, sonra Kadirizim sonra güzeller güzeli Asya sonra küçük erkeğim Kerem ve hepsinin dostu Gaspar ile Paskal ve yolda olan bir kızımız, bir oğlumuz ve cinsiyetini henüz bilemediğimiz ikizlerimiz ve daha planlananlar…
Uzun bir aradan sonra güneşli bir Nisan günü Marjinal Pikniğinde hep beraberdik ama hepimizin odağı mini club üyeleriydi. Top oynadılar, Gaspar’a şirinlik yaptılar, fotoğraf çektiler, oyuncaklar ile oynayıp bir oyuncağı paylaşamadılar, birbirlerine büyüklük tasladılar ama bazen de öpüştüler, ağlaştılar, yerlerde süründüler, koştular ve hiç yorulmadılar…Bütün gün Sait Bey ve sevgili eşi, Özlem, Serpil, Eda ve ben başta olmak üzere serildik, perişan olduk ama onlarda en ufak bir yorgunluk belirtisi olmadı. Kadirizim ekip başı olunca mini club bir başka oldu. Hiçbiri birbiriyle aynı tepkiyi, aynı oyunu, aynı ilişkiyi, aynı davranışı göstermedi. Aslında küçük ama bir o kadar da büyüktüler. Çok eğlendiler, çok mutluydular…
Bu mutluluğu, sıcak aile ortamında bizlere sağlayan tüm Marjinal ailesine sevgilerimle.
Oğlum halen Gaspar’ı her sabah kalktığında anıyor ve Osman Baba’nın kendisine elma yedirmesini hiç unutmuyor…
Teşekkürler Marjinalclub
Tam 5 kişiydik şimdiyse 35 kişiyiz… Hepimiz çocuktuk ama şimdi çocuklu olduk…Kim derdi ki hepimiz bir gün evli barklı çocuklu ve aynı çatı altında olacağız.. Bana deseler inanmazdım. Ne mutlu ki biz birçok insanın bulamadığı dostluğa sahibiz, hiç bir firmanın bulamayacağı kadar sıcak ve büyük bir ekibiz…
Son yıllarda bu büyük ailenin mini mini üyeleri oldu ve içimizi sımsıcak ısıttı. Bunlardan en büyüğü abimiz Efe sonra cimcime Ecem, sonra Kadirizim sonra güzeller güzeli Asya sonra küçük erkeğim Kerem ve hepsinin dostu Gaspar ile Paskal ve yolda olan bir kızımız, bir oğlumuz ve cinsiyetini henüz bilemediğimiz ikizlerimiz ve daha planlananlar…
Uzun bir aradan sonra güneşli bir Nisan günü Marjinal Pikniğinde hep beraberdik ama hepimizin odağı mini club üyeleriydi. Top oynadılar, Gaspar’a şirinlik yaptılar, fotoğraf çektiler, oyuncaklar ile oynayıp bir oyuncağı paylaşamadılar, birbirlerine büyüklük tasladılar ama bazen de öpüştüler, ağlaştılar, yerlerde süründüler, koştular ve hiç yorulmadılar…Bütün gün Sait Bey ve sevgili eşi, Özlem, Serpil, Eda ve ben başta olmak üzere serildik, perişan olduk ama onlarda en ufak bir yorgunluk belirtisi olmadı. Kadirizim ekip başı olunca mini club bir başka oldu. Hiçbiri birbiriyle aynı tepkiyi, aynı oyunu, aynı ilişkiyi, aynı davranışı göstermedi. Aslında küçük ama bir o kadar da büyüktüler. Çok eğlendiler, çok mutluydular…
Bu mutluluğu, sıcak aile ortamında bizlere sağlayan tüm Marjinal ailesine sevgilerimle.
Oğlum halen Gaspar’ı her sabah kalktığında anıyor ve Osman Baba’nın kendisine elma yedirmesini hiç unutmuyor…
Teşekkürler Marjinalclub
Kayıtlar
1 yorum:
efe abinin ve de keremcik in giysilerine dikkat lütfen :)
önemli ve güzel bir ortak noktaları var :)
Yorum Gönder