"Ben Her Bahar Yeniden Aşık Olurum..."

Sezen Aksu, yazdığı ve bestelediği onlarca güzel aşk şarkısının sırrını, bu sözle ele verir. Eee mevsim bahar vaktidir, aşk kapıya siz isteseniz de istemeseniz de ansızın dayanıverir... Her seferinde yeni birine gerek de yok üstelik. Günlerdir, aylardır belki de yıllardır hep karşımızda gördüğümüz o tanıdık yüz, bahar zamanı bizi yeniden o ilk duygulara salıverir. Sırf bu nedenle de olsa baharın gelişi kutlanmalıdır diye düşünürüm. Sizi, bizi, beni, seni, onu, bunu, şunu kısacası her şeyi daha güzel ve özel kıldığı için.

Ben de bahar temizliği yaparken, biraz da komşuların yardımıyla çok eski bir yazıya rast geldim. Aşkın tövbe tutmadığının öyküsüdür bu yazı:)

...Oysa, O da kurmuştu zamanında - dün gibi hatırlıyor - güzel güzel hayaller, inanmıştı bir artı birin bir edebileceğine. Genç kızlık hayalleri kağıttan kulelerdi, kumdan kalelerdi yaşamının kıyılarında dalgalara teslim olmayı bekleyen. Yıktı geçti büyük büyük dalgalar, "Olsun" dedi. "Sahil uçsuz bucaksız." Çekti kendini azıcık geriye. Yeniden aldı kovasını küreğini eline. Daha iyi kardı harcını, daha sağlam attı temelini - ya da öyle sandı - bu kez... Ancak, yeniden yıkılışını seyretti emek emek inşa ettiği her şeyin. Ne gözleri kurumak bildi, ne de yüreği susmak... Gözyaşlarıyla yeniden kardı harcını. "Benim özüm onun özü olacak, ben nasıl güçlü durduysam o da öyle ayakta kalacak" diyerek. Sandı ki, gözyaşları gibi saf ve katıksız olacak her şey. Lakin bu kez gelen dalga değil, rüzgâr idi... Eserken onun başında kavak yelleri, solurken bir tenin kokusunu bu denli derin, üşümeye aldırmaksızın açarken içini rüzgâra, yığıldı sahilin tüm kumları üzerine.

Ne mi yaptı sonra?

Güç bela kalktı, üzerini silkeledi. Yıllardır oynadığı yere baktı... Kendinden bir iz göremeyince çözdü ipini. Aldı rüzgârı arkasına, savruldu uzak mı uzak diyarlara. Kurtuldum sandı ama yine yanıldı... Geldi buldu onu aynı dalga sesleri, o uzak kıyılarda. Aynı rüzgâr beyaz bir yelkenliyi yanaştırdı bu kez kıyılarına. "Hadi bin geri gidelim, burası değil evimiz" diyor. Binecek, adı gibi biliyor. Yine güveniyor o rüzgara, o dalgalara... Tepe taklak olup bulmasa bari kendini dalgaların kucağında. Çırpmaz bu kez ayaklarını, ben de onu biliyorum...