Öyle mi gerçekten?
Her bebek kendi kısmetiyle gelirmiş.
Hamile olduğumu şirkete blogdan duyurduğum günü o kadar net hatırlıyorum ki! Şimdi ise doğuma neredeyse bir hafta var. Zaman çok çabuk geçti; çok çabuk ve keyifli geçti. İçinizde yaşayan bir canlı olması fikri, onun hareketlerini hissetmeye başladığınız andan itibaren kafada şekil değiştiriyor. Hissetmeden anlamak çok zor sanırım. Hele de büyüdükçe ve hareketler daha da belirginleştikçe duygu seli artıyor. Birçok kere tam konsantre olmuş çalışırken ani bir tekme yediğimde varlığını hatırladım ve kendi kendime gülmeden edemedim. Bir de tabii bu hareketleri arkamda oturan Dilek’e gösterme çabalarım vardı. Tam bir taarruz halindeyken "Dilek, Dilek" deyip arkama döndüğümde içerideki küçük hanım bunu anlarcasına sus pus oluyordu. Nitekim bir kere bile şahit olamadi Dilekçik:( Bu hareketleri hissetmek konusundaki en kararlı kişi Eray’dı. Ben de tam anlamıyla hırs yapmıştım. Hareketler başladığı zaman "Eray!" diye bağırıp çağırdım. Ancak maalesef Eray geldiğinde yine uslu bir kız olmuştu Beren. Bu sefer acaba seslendiğim için sesimi duyup mu hareketleri kesiyor diye düşündük. Başka bir yol aramaya başladık. Hareketler başladığı zaman communicator’dan "Uç!" diye yazdım ama Eray uçarak gelmesine rağmen hareketler yine kesildi. Artık duymanın yanı sıra gördüğüne de inanmaya başladım:) Ancak en sonunda piknikte ben hamakta keyif yaparken, bizim hıçkırık diye nitelendirdiğimiz bebeğin ritmik diyafram hareketleri başladı ve Eray sonunda bunu hissedebildi...
Şeker Kız Candy çocukluğumuzun en sevilen çizgi kahramanlarındandı.
10-11 Nisan tarihlerinde Nokia bölgesel iletişim toplantısı için Moskova'ya gittik. Türkiye olarak Rusya'ya bağlı olduğumuz için Moskova'daydık. Ajanslar birbirini tanıdı ve neler yaptıklarını anlattı. Bizim için önemli ve başarılı bir toplantı oldu. Marjinal & Nokia 'yı ben ve Leylan temsil ettik. Sadece toplantıya mı katıldık hayırrr:) ilk gün yaklaşık 3-4 saat kadar dolaşma şansı bulduk. Kaldığımız otel Kızıl Meydan'a çok yakındı. Otelde biraz dinlendikten sonra attık kendimizi sokaklara...
Aile olmak;
13 Nisan ekolay.net'in kuruluş yıldönümüydü. 1999 yılında kurulan ekolay.net'in sevgili ekibi ile çikolatalı pastamızı yiyerek bu güzel günü kutladik. ;o) 
İlkokul 5. sınıftayken öğretmenimiz 23 Nisan ile ilgili şiir yazmamızı istemişti. Ben de iyi bir öğrenci olduğum için hemen bir şiir yazdım:) Öğretmenim şiirimi çok beğenmişti - Türkçem iyi olmadığı için beni cesaretlendirmek için de yapmış olabilir:) - ve törende okumamı istemişti. .jpg)
Bu kocaman dünyada 
Piknikten önceki hafta Pazartesi sunumunu Senem yaptı. Senem'in seçtiği konu çok acayipti. Toplantı odasına girdiğimizde Senem'in masanın üzerine bıraktığı 15 sorudan oluşan karakter analizi testlerini bulduk. Birbirimize bakmamak için aramıza beslenme çantalarımızı koyarak testleri çözdük ve notlarımızın açıklanmasını sabırsızlıkla bekledik. 
Bu sırada örtmen konuşanları tahtaya yazdı, 138 Osman Abi ile 136 Cemal Abi ebelemece oynadı. Oyundan sonra terli terli su içti. Burcu, Dilek'in saçını çekti. 
Haftaya veli toplantısı varmış, kötü oldu. 
Çapkınlıklarıyla magazin camiasının gündeminden düşmeyen güzide bekar Umut Ersoy geçtiğimiz hafta Kilyos açıklarında çılgın bir partide boy gösterdi.
Zaman, mekan fark etmiyor. Asu, Leylan, Gaspar üçlüsü dönüp dolaşıp bir araya geliyor.
...Güneşle uyandın mı hiiiiiiç? Çılgın gibi koşaraaak, kırlara uzandın mı hiiiç? Nırınınn..." Çocukken pek bir sevdiğim bu şarkıya, geçtiğimiz cumartesi günü klip çektik. Marjinal ailesi olarak o gün çocuklar gibi şendik! Güneşle uyandık, koştuk kırlara serildik. Sonra oğlan çocukları futbol oynamak için kırları işgal edince, biz de kalktık hamaklara yerleştik.
ben "Ay acaba saçlarımı mı okşayacak, yoksa gidip bana yiyemediğim o güzel yiyeceklerden mi getirecek" diye uçsuz bucaksız hayallere yelken açarken, gündüz gözüyle gördüğüm bu düşten beni "düşürerek" uyandırmaya çalıştı. 
Hiç bitmesin istedim :) Neyi miiiii ???
Bu kadar kısa zamanda bu kadar güzel bir organizasyon için herkese çok teşekkürler:) 
Dünyada 
Geçtiğimiz hafta pazartesi sunumunu !Neslihan! yaptı. Bizim için seçtiği konu "Ofiste Sağlık"tı. 
Afedersiniz! Muafiyet sınavı hakkında bir bilginiz var mı acaba? / Kızın, sorduğu soruya bak! Ne bilmek gerekiyor ki? Sınava girip çıkacağız, geçersek İngilizce’den muaf olacağız işte, hayret birşey! (İç sesim böyle demişti onu ilk gördüğümde) / “Kirvem bu yıl bu dağlarda aman..” / Kızılırmak’tan değil mi? Ben de çok severim. (O günden sonra yanında hiç çekinmeden istediğim an türkü söyleyebileceğimi anlamıştım. :)) / Bu soyut resim çalışmalarına “Özgür Fillerin Dansı” diyelim. / Kantinde olay var, biz de gidelim mi? / Kabak tatlısı ile ekmek yersem kilo alabilir miyim? / Bayramda bizimle Lüleburgaz’a gelir misin? / Annem kahvaltı için mekitsa yapmış. / Ne? Machintosh mu? (Bir zamanların en büyük esprisiydi bizim için) / 1-2-3 baaas-çek, hooop-çek.../ Ne yöresi bu? / Gaziantep / Her provayı, her hafta izlemeye geliyorsun da neden ekibe katılmıyorsun? / Damarlarım kısa geliyor, hoplayıp zıplayamam ben. / “Dersim dört dağ içinde” / “Geldiğimizde otlar yemyeşildi ve kuzeydeydi güneş” / Koca Beyazıt Meydanı’nda nereden bulacağız O’nu? / “Öküz olmasın, tren olsun” dedi. / Olamam, o kadar kolay değil. / Çok canım acıyor Nevra. / Boşver be! Üzüldüğüne değmez. Omuzumda ağlama sakın, deri ceketimi kirletirsin! :) (Bunu yüzünü güldürebilmek için söylemiştim, işe yaramıştı, şimdi bile hatırladıkça güler. :)) / “Taşlı Tarla, Pazariçi, Yıldız Tabya, Kaaveelerrr, Kaaveeelerr!” (Edirnekapı-Gaziosmanpaşa minibüs muavinlerinden alınmıştır. ) / Babam geldi, ne yapacağımı bilmiyorum.:( / Sen babanı seviyorsun, işi oluruna bırak. / Er Ryan’ı Kurtarmak? – Eray’ı Kurtarmak? / Konya’ya gidelim mi beraber? Hem Oğuz’u görmüş olursun. / Alo? Oğuz? (Bunu söylerkenki ses tonunu aynen taklit edebilirim hala.) / Şu çekirdekleri biraz yavaş çıtlatır mısınız lütfen! / Size yaprak sarması yaptım, otogardan direkt bize gelin. / Ben yine bağlama kursuna başladım, bu sefer öğrenirim belki. :) / Birkez daha “Dersim dört dağ içinde” / O kadar zor değil bak, alan hesap borçlu, veren hesap alacaklı, bunu kavrarsan muhasebeden geçersin. / Pijamalarını getirdin mi? Bu gece hastanede yatarsak, lazım olur. (Eray diş ameliyatına girmeden önce :)) / Reklamcı olmak için ne yapmak lazım? / Kırmızı botlara yeşil bağcıklar bağlamak lazım /“Şiire gazele, şiire gazele, şiire gazele...” söylesene benim için, ben bu kadar biliyorum sadece. / Ada’ya fotoğraf çekmeye gittik. / Alo! Can I speak to Eray? / Nevraaaa!!! sen misin? Arkadan ezan sesi geliyor? / Kadıköy’deyim, postaneden arıyorum, caminin arkasından. / Sanki oradaymışım gibi hisettim. Çok özledim! / “Güneş küsmüş, şavkımıyor ah sensiz!” /“Zerdali güzeli gözlerinle, bak bana!” / Sürrppriiizzz! / Kızım nereden çıktın sen? / Dayanamadım geldim işte! / Dur bakayım sana, botlar süper, kırmızı değiller ama bağcıkları fosforlu, aferin. / Haydi gidip çekirdek alalım! / Of kim gidecek bakkala kadar? Gidip aldık diyelim, kim çitleyecek? (O günden sonra adımın üşengece çıkacağını bilseydim, bu sözleri hiç söylemezdim. :)) / Oğuz, Elif, Senem bizdeler. Bizde kalacaklar. Merak etme iyi bakıyorum onlara sen yokken. Hem Başar da sevindi. Oğuz’la maç yapıyorlar. (Saksıyı devirip çiçeği kırmıştı haylazlar. :)) / Akşam bizde cümbüş var, annem kabilesini toplamış yine. Okullarında bir müzik öğretmeni varmış. O çalacakmış ben de söyleyecekmişim. Gelsene sen de! / Olur tamam, iş çıkışı buluşuruz. / Buluşalım ama geç gidelim, kısa sürsün muhabbet. Taksim’de falan takılalım biraz, işten geç çıktık deriz. :)/ (Ertesi sabah) Kızım çocuğun sesi ne güzeldi, tam sana göre, hem sana fena bakıyordu, bak demedi deme! / Hadi be sen de!
Merhaba Arkadaşlar,
Riva deresi kıyısında yemek yedikten sonra bahçede bulunan camdan sanat eserleri önünde fotoğraf çektirdik. Sonra doğruuu boncuk atölyesine! Teknik açıdan karmaşık ve beceri gerektirse de bir defa yapınca bir daha yapmak istedik. Çıkışta da boncuklarımız bizlere hediyeydi. Mutlu olduk...
Beden Perküsyonu için toplandığımızda "biz ne yapıyoruz?" dedim ama tadına doyulmaz bir maceraydı. Eğitmen Tuğay bey, "beden perküsyonu"nu şöyle tanımlıyor; eller, ayaklar ve tüm bedenin bir vurmalı enstrüman olarak kullanıldığı eski ve özel bir alan... Bummm bum bummshak... Çok ısrar ederseniz belki sizin için bir gösteri yapabiliriz:)
Yaptığımız sanat eserlerini topluca ofise gelmesini istemistik. Aradan yaklaşık bir hafta geçince sabırsızlandık ve günlerden bir gün koca bir paket geldi... Paketi açışımızı ve birbirimize nasıl gösterdiğimizi görmeliydiniz. Harikaydı:)
Efe&Nazlı ve Serpil&Sefer dörtlüsünden bir futbol takımı çıkar mı? Çıkar:)Unutmadan, kolajlar powered by !Nesli!.
Teşekkürler Nesli'cim.
Kayıtlar
Tüm Yorumlar
