TED Ankara Koleji'nde geçirdiğim dokuz yılın ilk üç yılında her gün beraber olduğum, güzelliğini hayranlıkla seyrettiğim, zaman zaman çekindiğim ama çok sevdiğim ve saydığım Aytül öğretmenimi uzun yıllardır görmüyordum. Geçen sene izini bulup da Öğretmenler Günü vesilesiyle aradığımda çok mutlu olmuş, gözyaşlarını tutamamıştı. Tüm niyetimize rağmen geçen bir yıl içinde görüşememiştik. O bir kaç kez İstanbul'a geldi, ben Ankara'ya gittim ama olmadı.
Bu sene 24 Kasım'da aradığımda haftasonu İstanbul'a geleceğini ve bizi görmek istediğini söyleyince 3-H sınıfının İstanbul'da olan üyelerinden, ilk arkadaşlarım Esra ve Gülsün'le organize olduk. Geçtiğimiz pazar günü Hisar'daki buluşmamızda, geçen yirmi sekiz yılın özlemini giderdik. Bildiğimiz, bilmediğimiz anılar, kendimizden ve ailelerimizden acı-tatlı haberler, yeni katılan minikler, mutluluk ve biraz da gözyaşı bir öğleden sonrayı doldurdu. Ayrılık vakti gelince de Japonlar gibi her köşede fotoğraf çektirdik. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder