Düşenin Dostu Varmış...

Şimdi ben normalde çok düşen bir insanım; ev, sokak, bar demeden düşerim, acımam. Annem bana "sokak çocuğu" der hala. Velhasıl, bir gün bir iPad'im oldu, elimde gezdirirken de düşmeyi ihmal etmedim, hem ona olan oldu hem bana. Gel zaman git zaman 2012 yılbaşı kutlamalarında elime Apo Bey tarafından bir kılıf tutturuldu...





Fotoğrafta yüzümdeki mutluluğu, Apo Bey'in "artık düşsen de iPad'ine bir şey olmayacak" bakışını görebilir, konuyla ilgili istediğiniz gibi üzerimde geyik döndürebilirsiniz. Artık o iyi, 2013 yılbaşı için kendime kılıf diler, Apo Bey'e tekrar tekrar teşekkür ederim. :)