Hala Doğurmadım!

Tahminimce merak ediliyordur. Tek tek soranlar, yazanlar, arayanlar var. Az önce bir yazının yorumunda Asuman Hn da sormuş. Hal ve vaziyetimizi biraz anlatalım istedim.
Doğum iznine ayrılalı 2 hafta oldu bildiğiniz gibi. Ayrıldığımızdan bu yana Dila'nın gelişine dair herhangi bir belirti yaşamadık. Ara sıra gelen ufak tefek sancılar dışında. En son 2 gün önce doktor kontrolündeydik. Yaşadığı yerde mutlu görünüyordu ancak tek fark 10 günde 500 gr almış olmasıydı. Kendisi şu an 3180 gr lık tombikçe bir kız... Neyse ki kiloları o alıyor hep, benim kilomda değişen birşey yok. Hatta kilo alışım son bir ayda durdu diyebiliriz.
29 Ocak'ta (PERŞEMBE) tekrar kontole gideceğiz, o zamana kadar kendiliğinden gelmezse en son 2-3-4 Şubat tarihlerinden birinde sezeryan ile alınacak galiba. Ama dediğim gibi 29'unda durum biraz daha netleşecektir. Şu an birşey söylemek için erken.
Yine de normal ya da sezeryan da olsa etraftan bu tarihler konusunda epey bir yorum aldık.
Babaannesi baştan beri Şubat tatiline gelsin istiyordu. Böylece onların işleri açısından İstanbul'a gelebilmeleri daha rahat olacaktı. Annem de ben izne ayrıldığımdan beri 2 hafta süre istiyordu. Günleri, güneşleri, kursları, dernek faaliyetleri var, yoğun kadın. Neyse ki biraz azaldılar. Bir başka arkadaşım tatilin ikinci yarısı olsun istiyor, ilk hafta burada değil. Sebiha teyzesi 3 Şubat'ı istemedi, o gün basın toplantısı varmış. Eray teyzesi tarihlere onay verdi. Senem ablası rüyasında görmüş, bu sıralar olabilir. Bülent 1 haftadır çok şiddetli faranjit ve grip geçiriyordu ve her gece yatmadan önce bize "sakın bu gece olmasın, vallahi kafamı kaldıramıyorum" diyordu. Neyse iyileşti, artık sorun yok.
Bakalım hangisi olacak?
Böyle beklemek insanı geriyor. Ayrıca evde olmak gerçekten çok sıkıcı.
İlk bir iki günden sonra insan ciddi bunalıyor. Uzun süre ayakta kalamıyorum. O yüzden pek dışarıda dolaşamıyorum. Genelde evdeyim. Kitap, dergi, TV ve tabii ki Internet ve de Umut'un sosyal medyası :) Vaktimi bunlarla geçiriyorum. Ha unutmadan, bir de mutfak işlerine de evdeyim diye ben bakıyorum tabi, en gıcık tarafı bu :)
Karşı apartmanda bir kadın var, sürekli temizlik yapıyor, hasta gibi. Bunca yıl hiç farketmemişim meğersem. Yine karşı sokakta Marmaray çalışmaları var. Sabah 05:30 da başlıyorlar gece 02:00 ye kadar. Kazılan toprakları çıkarıyorlar. Hep mi böyleydi, yoksa seçim öncesi hız mı verdiler anlayamadım. Genelde film gibi onları izliyorum.
İlk günlerde öğlen uykusuna yatıyordum ama bu kez de geceleri sabah kadar oturmaya başlayınca bundan da vazgeçtim.
Şu an mailleri takip edebiliyorum. Blog da çok hareketli, okurken eğleniyorum. Hepinizi özledim. Yakında görüşürüz sanırım :)
Bu arada müşterilerimizle de arasıra yazışıyoruz, Dila'nın doğum haberini takip edebilmek için düzenli olarak blogumuza girenler var, onlara da buradan sevgiler gönderiyorum.
Hepinizi kocaman öptüm..