Gezi Günlükleri- Yarın

Bana öyle geliyor ki...
Çok değil birkaç yıl sonra, atıyorum 2022'de Gezi Parkı'nda bir fotoğraf sergisi açılacak ve 2013 Haziran'ından binlerce resim, binlerce kare sergilenecek. İnsanlar bir o muazzam özgürlük tezahürünün görüntülerine, bir de şimdiki haline bakacaklar. O sıralar öğrenci, şimdi ise siyasetçi, iş insanı, sanatçı, yazar vb meslek sahibi gençler işte bu benim, işte bu bizim çadırımızdı diyecekler yanlarındakine gururla. Aydınlanmanın başladığı nokta işte burasıydı diye anlatacaklar çocuklarına. Ben de oradaydım! diyecek bir diğeri arkadan. Düş gibiydi ama gerçekten yaşandı ve bugün geldiğimiz noktaya işte oradaki eşiğin kırılmasıyla geldik.


Yıllar önce Gezi'de olup da, resimlerdeki sinsi beyaz duman bulutuna bakanlar, o kokuyu dün gibi hatırlıyorum. Şimdi bile gözlerim, cildim yanar gibi oldu diyecek. 

Hemen sol tarafta, yanında 10 yaşındaki torununun sorularını cevaplayamayan bir adam susacak. Gözlerinde  pişmanlık dolu bir karartı görecek ona dikkatli bakanlar. Hemen torununu oradan uzaklaştıracak. Amcayı tanıyanlar emekli polis olduğunu bilecek.  


Canını veren kardeşlerimizin isimleri verilecek parkın köşelerine. Sonsuza dek orada yaşayacaklar. Kuşaktan kuşağa anlatılacaklar. İfade özgürlüğü başlıklarının altında her dilde yayımlanacak Gezi'nin tarihsel önemi. Amerika'daki Gezi Gardens var ya, işte adını buradan alıyor, dünyaya örnek olduk diyecekler. 

Bugün ne olursa olsun, ne olmuşsa olsun, tarihi asla geriye saramaz kimse. Oldu bunlar. Ve biz bizzat  içindeydik. Tam da merkezindeki marjinallerdik diyeceğiz.