Başa Dönüş

Tatilde Şoparistan’a gittim biliyorsunuz.. Buralarda herkesler bebekleriyle oynaşırken, bebeler annelerinin babalarının yollarını gözlerken, oralarda da torunlarının yollarını gözleyen iki güzel insan vardı benim için. Anneannem ve babaannem. Şimdilerde hepinizin çocukları için nasıl endişelendiğini, sağlıklarını korumak için nasıl uğraştığınızı, küçücük bir adımıyla ya da tüm gece deliksiz uykusuyla nasıl mutlu olduğunuzu gördükçe anlıyorum ki insan tam bir başa dönüş yaşıyor hayatta. Şimdilerde siz onlara ve her şey sırasıyla, yolunda giderse, onlar sizlere bakmaktan keyif alıyorlar. Gerçekten “keyif” bunun adı.

Anneannem yaklaşık 70 yaşında ancak bakıma muhtaç durumda. Belki de 6 tane çocuk yaptığı için şu anda bu kadar bitik ama o güzel çocukları dünyaya getirdiği için de bir o kadar şanslı, çocukları her zaman yanı başında. Şimdilerde bir de öğretmeni var. “Müge"ciği. Müge sayesinde hayata artık daha da bağlı. Bir saat yaptığı çalışma ile yeniden ellerini hareket ettirmeye başladı. Hatta yatağında doğrulmaya, hatta çocuklarının, damatlarının, torunlarının isimlerini yazmaya, boyama kitapları ile hayatı yeniden renklendirmeye, yeniden güzel ve anlaşılır bir dille konuşmaya bile başladı. Bundan büyük mutluluk var mı insan için. Eda için Asya’nın boyama kitapları neyse şimdilerde annem için de anneannemin bir boyama sayfası o işte. Dila’nın müziğe verdiği tepki Nevra için neyse, teyzem için anneannemin bileğini oynatabilmesi o işte.

Ve babaannem. Onun da Almanya’daki kızıyla konuşabilmek ve hatta onu görebilmek için teknolojiden yararlandığını görmek ne büyük mutluluk. Babaannemin kahkahasının halama yaşattıkları neyse, Yasemin’in telefonda “Anneciiiimmm” sesine Beren’in verdiği tepkinin kendisine yaşattıkları o işte.

Umuyorum ihtiyaçları olduğunda, ailelerimizle yakından ilgilenebilmek hepimiz için mümkün olur…