Bu kadar yoğun hamile nüfuslu bir ofiste çalışırsak sonuç da böyle olur işte!!! Küçük bebekler de var... Durum böyle olunca da içimizde çılgınlar gibi bir bebek sevgisi oluşuyor ve gördüğümüz her minik yavruya sarılıyoruz.. Bu kez piyango Nadya'nın kedisinin minik yavrusu oldu... Uyku sersemi nerede olduğunu da anlamadı :) Ama insan onunlayken dokunmadan, öpmeden yapamıyor :) (ben ki hayvanlardan korkarım normalde!)Peki sonra ne oldu? Minik Marjinallilerden biri daha ofisimizi ziyarete geldi :) Sevgili Asya'nın kediş'i tutuşunu görmenizi isterdim... Hele ki ayrılma vakti geldiğinde Asya'nın "ama ama ama..." diyerek ağlayışı... Ama onlar "Sevgi toparlağı" olmuşlardıııı :)
Kayıtlar
2 yorum:
Tebrikler Neslihan'cım,
Hayvanlara sarılabilme konusunda darısı başıma, şu an sadece parmaklarımın ucuyla dokunabiliyorum, Gaspar hariç tabi. Bu kedicikte hep ofiste olsa belki sayesinde kedilere de alışmış olurdum :)
Olan Eda'ya oldu, biraz büyük olduğu için sanırım "Gappas"tan çekinen Asya artık "kedi istiyorum" demeye başladı çünkü... :) Ama o kadar sevimliler ki, benim alerjim olmasına rağmen ben de sevmeden yapamıyorum...
Nadyacım, ne iyi ettin de getirdin bebişi. Çok sağol :)
Yorum Gönder