İç Ses...

Beşiktaş PTT pasajına gitmeyi çok özledim. Bu kadar sağımız solumuz alışveriş merkezi değilken, alışveriş için gittiğim yerlerden biri… Beşiktaş çarşısını dolaşmak, Kabalcı Kitabevi’ne girip, rahat rahat kitaplara bakmak, beğendiğimi satınalmak, sonra oradan çıkıp yanındaki fotoğrafçıya basılması için film makarasını bırakmak, o aradan Postane pasajına girmek, en çok ayakkabıcılara bakmak, sevdiğim bir sanatçının kasedini almak ya da en alt kattan istediğim şarkıları kasede çektirmek, PTT pasajı içinden yan pasajlara geçmek, o pasajlardaki mağazaları dolaşmak, deniz kenarındaki Hasır’da tost yiyip çay içmek ve boğaza uzun uzun dalmak, sonra otobüs durağına gidip 58B beklemek; sitemizin kırk saatte bir geçen nadide otobüsünü. Eve varmak, odamda kapımı kapatıp yeni aldığım kitabı okumak ve Yeni Türkü kasedini dinlemek, “Başka Türlü Birşey Benim İstediğim” şarkısındaki flüt solosu sırasında kendimden geçmek, akşam apartmandaki arkadaşlarımdan birine gitmek, hayatımızdakileri ya da olmasını istediklerimizi saatlerce konuşmak, konuşmak... Ertesi gün belki okula gitmek, belki de erkenden Ulus Pazarı’na gitmek, kalabalık olmadan rahatça dolaşmak için, yani pazar gezintisi için erken kalkmak ve bundan çok keyif almak, pazardan çıkıp hemen karşısındaki Akmerkez’e geçmek, belki yalnız, belki bir arkadaşla ya da annemi alıp sinemaya girmek... Ne kadar eski zamanlar, şu anda hepsi gözümün önünde, flashback yaşıyorum, ne kadar özlediğimi farkediyorum. Yasocum, senin derdin ne biliyor musun, sen yalnız kalmayı özlemişsin, ama öyle böyle değil harbi yalnız kalmak ve kendinle birşeyler yapmak. Bütün şartları organize edip, alışveriş merkezine gitmen ve ayakların popona vurarak, gözün devamlı saatinde ihtiyacın olanı alman için değil, okumak için eline aldığın kitabın 10. sayfasında gözkapaklarınla mücadele ettiğin zaman gibi değil, ayaküstü 5 dakika içinde tırnaklarını törpülerken kendine ayırdığın zaman gibi de değil. Doğru dürüst huzurlu, geniş zaman ayırarak kendinle vakit geçirmenden bahsediyorum. Aynen bu yazıyı yazarkenki gibi kendine zaman ayırmanı istiyorum. Bunu içindeki ben olarak istiyorum ve bunu hakettiğini düşünüyorum, hadi!